‘Achter elke man staat een sterke vrouw’, wordt weleens gezegd. Waar zou de man tenslotte zijn zonder een vrouw die zorgt voor een schoon huis en een warme pot op tafel: de twee hebben elkaar nodig. Tegenwoordig komt deze traditionele rolverdeling steeds minder voor en dit is een ontwikkeling die we ook steeds meer tegenkomen in de muziek. Een artiest heeft soms eigenlijk helemaal geen band meer nodig, denk maar eens aan DJ’s of zangers en zangeressen die met een eerder opgenomen concertband prima uit te voeten kunnen.
Buiten een sporadisch optreden bij Toppop, waarbij zo’n beetje alles werd geplaybackt, was de band van een artiest vroeger net zo, als niet belangrijker, als de artiest zelf. Er zijn hiervan talloze voorbeelden op te noemen: wanneer men het heeft over Guns ‘N’ Roses, moet men wel Axl samen in een adem noemen met Slash, wat mij betreft een van de grootste gitaristen ooit! Sterker nog: zouden de vier jongens uit Liverpool allemaal een bloeiende solocarrière hebben gehad als ze niet eerst samen de Beatles hadden gevormd (helaas hebben John en George ons iets te vroeg verlaten)?
 |
| Axl Rose & Slash |
 |
| The Beatles |
Nu we het toch hebben grote muzikale succesverhalen uit de jaren zestig, wie kent de grote songwriter en performer uit Duluth, Minnesota? Inderdaad, Bob Dylan! Dat Bob Dylan een aantal van de grootste en mooiste nummers in de geschiedenis van de mensheid heeft geschreven weten de meeste mensen wel, maar zijn begeleidingsband heeft ook zeker een grote rol gespeeld binnen de muziekgeschiedenis.
Welke band is dat dan? The Band! ‘The Band? Je bedoelt die band van The Last Waltz, die bioscoopfilm uit 1978?’ Ja, die Band!
 |
| Bob Dylan & The Band (tijdens The Last Waltz) |
Laatstgenoemde album wordt eigenlijk beschouwd als het beste werk van The Band, maar het meest bekende hoogtepunt moest nog komen: The Last Waltz.
The Last Waltz was een afscheidsconcert van The Band in Winterland in San Francisco (wat toevallig ook een van de eerste locaties was waar de The Band had opgetreden). Dit optreden, waaraan een waslijst aan grote artiesten meewerkten: Bob Dylan, Ronnie Hawkins, Muddy Waters, Neil Young, Joni Mitchell, Dr. John, Van Morrison (met zijn bekende ‘high-kick’, vraag maar eens aan je ouders), Eric Clapton en Neil Diamond). Dit concert is opgenomen door Martin Scorcese en samen met een aantal interviews samengebracht tot een van de beste films/documentaires op filmgebied.
The Band, die zichzelf eerst The Hawks noemde, als begeleidingsband van Ronnie Hawkins (bekend van o.a. een fantastische versie samen met The Band van Who Do You Love die in 1956 al was opgenomen door Bo Diddley) is onder muziekliefhebbers inmiddels bekend als wellicht een van de beste, doch ook ondergewaardeerde, bands van de afgelopen 50 jaar.
 |
| Ronnie Hawkins & Robbie Robertson (gitarist The Band) |
The Band begon dus als begeleidingsband van Ronnie Hawkins. Hiermee stopten ze in 1964 en hebben in de periode daarna opgetreden onder verschillende namen, waaronder The Levon Helm Sextet, Levon And The Hawks en The Canadian Squires. Het succes bleef uit totdat Bob Dylan vroeg of ze mee wilden werken aan een aantal concerten in 1965. Tijdens deze periode is te horen dat Bob Dylan overging van een folkzanger naar een echte rocker.
Na deze periode heeft The Band een aantal zeer succesvolle albums opgenomen, waaronder Music From Big Pink (1968) (The Big Pink was de naam van het huis waarin The Band woonde in Woodstock) en het album The Band (1969). Het grappige aan dit album is dat het vooral rustige nummers bevat, die samen met de niet-al-te-spectaculaire hoes een duidelijke afwijzing van de hippie-cultuur was. Daarnaast bevat dit album veel traditionele ‘plattelands-muziek’, zoals het bekende The Night They Drove Old Dixie Down.
 |
| The Band - The Band (1969) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten